登高

登高原文：

绿树阴浓覆短篱，相逢正是夏深时。种瓜不负青门约，对酒仍歌白苧词。燕掠纷纷来近渚，蝉鸣个个向高枝。天边忽报夕阳尽，为遇渔樵归去迟。
盈盈洛水仙，凌波送微步。姑射严霜华，樊姬澹风度。岁晚同结香，相亲表心素。
与客穷源上尽山，林霏初卷岭泥乾。似嫌甲第施朱戟，别筑茅亭俯碧湍。龙怒岂容缘磴汲，雹寒不敢近崖看。平生粗有登临胆，今日凭高立未安。
百战清胡塞，廿年归汉关。乞身辞北阙，赐第傍南山。铁券勋名远，金丹日月闲。还闻奉朝请，剑履近龙颜。
洛花移种到松江，国色天香内样妆。老里懒边无好思，为渠觅句却穷忙。
杭州从事真文儒，乃是丹山九苞之凤雏。春风葳蕤开玉树，明月皎洁涵冰壶。伊昔跨马游京都，翩翩彩服亲庭趋。太常博士众所敬，仪表自与常人殊。呜呼耆旧今已无，空馀故宅临东湖。嗟余避地颇相近，不得再见成长吁。山中六月火云热，多君为我来肩舆。衣冠如睹太常面，令我旧事怀姑胥。呼儿出为佳客拜，遣仆往问香醪沽。黄鸡啄黍或可饷，青韭剪雨时堪须。夜深秉烛忘梦寐，脱巾且挂长松株。酒酣慷慨肝胆露，驾言欲问青云途。飘然挂席上北斗，海涛日出扶金乌。觚棱翘首天咫尺，五云深处陈嘉谟。先公馀泽犹未已，青毡故物还须臾。青毡故物还须臾，此行善保千金躯。
遗民爱精舍，乘犊入青山。来署高阳里，不遇白衣还。礼贤方化俗，闻风自款关。况子逸群士，栖息蓬蒿间。
眉山钟神秀，翁季天下伟。直到仲虎辈，奕奕殊未已。家为文章家，百年兼两侍。存翁名侍从，颐山古肤使。秘书性具存，文脉益演迤。前除罗玉树，乃复有令子。超趋夐不群，老气压纨绮。早岁瑟僩篇，短檠午夜几。要渠绍编刬，教示正勤止。家宝未轻出，吾侪方侧耳。一朝著斑衣，束书事行李。堂上白发翁，为尔颜色喜。涛江日日静，酒酣可以起。慈湖在何许，精庐屹其沚。我欲鼓枻游，浩渺曷涯涘。长风驾高浪，瞥忽可千里。如此宁不超，踔厉前无比。须知归宿处，其道元甚迩。鲤庭尊所闻，固自有源委。愿毋厌凡近，读书愈穷理。修程与远业，亦从今日始。合沓来众誉，烜赫继世美。持以贻家尊，良足当甘旨。

登高拼音解读：

lǜ shù yīn nóng fù duǎn lí ，xiàng féng zhèng shì xià shēn shí 。zhǒng guā bú fù qīng mén yuē ，duì jiǔ réng gē bái zhù cí 。yàn luě fēn fēn lái jìn zhǔ ，chán míng gè gè xiàng gāo zhī 。tiān biān hū bào xī yáng jìn ，wéi yù yú qiáo guī qù chí 。
yíng yíng luò shuǐ xiān ，líng bō sòng wēi bù 。gū shè yán shuāng huá ，fán jī dàn fēng dù 。suì wǎn tóng jié xiāng ，xiàng qīn biǎo xīn sù 。
yǔ kè qióng yuán shàng jìn shān ，lín fēi chū juàn lǐng ní qián 。sì xián jiǎ dì shī zhū jǐ ，bié zhù máo tíng fǔ bì tuān 。lóng nù qǐ róng yuán dèng jí ，báo hán bú gǎn jìn yá kàn 。píng shēng cū yǒu dēng lín dǎn ，jīn rì píng gāo lì wèi ān 。
bǎi zhàn qīng hú sāi ，niàn nián guī hàn guān 。qǐ shēn cí běi què ，cì dì bàng nán shān 。tiě quàn xūn míng yuǎn ，jīn dān rì yuè xián 。hái wén fèng cháo qǐng ，jiàn lǚ jìn lóng yán 。
luò huā yí zhǒng dào sōng jiāng ，guó sè tiān xiāng nèi yàng zhuāng 。lǎo lǐ lǎn biān wú hǎo sī ，wéi qú mì jù què qióng máng 。
háng zhōu cóng shì zhēn wén rú ，nǎi shì dān shān jiǔ bāo zhī fèng chú 。chūn fēng wēi ruí kāi yù shù ，míng yuè jiǎo jié hán bīng hú 。yī xī kuà mǎ yóu jīng dōu ，piān piān cǎi fú qīn tíng qū 。tài cháng bó shì zhòng suǒ jìng ，yí biǎo zì yǔ cháng rén shū 。wū hū qí jiù jīn yǐ wú ，kōng yú gù zhái lín dōng hú 。jiē yú bì dì pō xiàng jìn ，bú dé zài jiàn chéng zhǎng yù 。shān zhōng liù yuè huǒ yún rè ，duō jun1 wéi wǒ lái jiān yú 。yī guàn rú dǔ tài cháng miàn ，lìng wǒ jiù shì huái gū xū 。hū ér chū wéi jiā kè bài ，qiǎn pú wǎng wèn xiāng láo gū 。huáng jī zhuó shǔ huò kě xiǎng ，qīng jiǔ jiǎn yǔ shí kān xū 。yè shēn bǐng zhú wàng mèng mèi ，tuō jīn qiě guà zhǎng sōng zhū 。jiǔ hān kāng kǎi gān dǎn lù ，jià yán yù wèn qīng yún tú 。piāo rán guà xí shàng běi dòu ，hǎi tāo rì chū fú jīn wū 。gū léng qiào shǒu tiān zhǐ chǐ ，wǔ yún shēn chù chén jiā mó 。xiān gōng yú zé yóu wèi yǐ ，qīng zhān gù wù hái xū yú 。qīng zhān gù wù hái xū yú ，cǐ háng shàn bǎo qiān jīn qū 。
yí mín ài jīng shě ，chéng dú rù qīng shān 。lái shǔ gāo yáng lǐ ，bú yù bái yī hái 。lǐ xián fāng huà sú ，wén fēng zì kuǎn guān 。kuàng zǐ yì qún shì ，qī xī péng hāo jiān 。
méi shān zhōng shén xiù ，wēng jì tiān xià wěi 。zhí dào zhòng hǔ bèi ，yì yì shū wèi yǐ 。jiā wéi wén zhāng jiā ，bǎi nián jiān liǎng shì 。cún wēng míng shì cóng ，yí shān gǔ fū shǐ 。mì shū xìng jù cún ，wén mò yì yǎn yǐ 。qián chú luó yù shù ，nǎi fù yǒu lìng zǐ 。chāo qū xuàn bú qún ，lǎo qì yā wán qǐ 。zǎo suì sè xiàn piān ，duǎn qíng wǔ yè jǐ 。yào qú shào biān chǎn ，jiāo shì zhèng qín zhǐ 。jiā bǎo wèi qīng chū ，wú chái fāng cè ěr 。yī cháo zhe bān yī ，shù shū shì háng lǐ 。táng shàng bái fā wēng ，wéi ěr yán sè xǐ 。tāo jiāng rì rì jìng ，jiǔ hān kě yǐ qǐ 。cí hú zài hé xǔ ，jīng lú yì qí zhǐ 。wǒ yù gǔ yì yóu ，hào miǎo hé yá sì 。zhǎng fēng jià gāo làng ，piē hū kě qiān lǐ 。rú cǐ níng bú chāo ，chuō lì qián wú bǐ 。xū zhī guī xiǔ chù ，qí dào yuán shèn ěr 。lǐ tíng zūn suǒ wén ，gù zì yǒu yuán wěi 。yuàn wú yàn fán jìn ，dú shū yù qióng lǐ 。xiū chéng yǔ yuǎn yè ，yì cóng jīn rì shǐ 。hé tà lái zhòng yù ，huǐ hè jì shì měi 。chí yǐ yí jiā zūn ，liáng zú dāng gān zhǐ 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

登高相关翻译

①悲风：凄厉的寒风。扬其波：掀起波浪。此二句比喻环境凶险。
⑧新月：阴历每月初出的弯形月亮。
②江娥：一作“湘娥”。素女：传说中的神女。中国：即国之中央，意谓在京城。

登高相关赏析

结句精警，抨击有力。所谓“老先生”者，实指元代的各级官吏，本称极尊者。这里却有的尽是讽刺，反话正说，干净利索却又幽默有力，极富戏剧性。让人惊讶到目瞪口呆，无话可说。
鬓云懒理松金凤，胭粉慵施减玉容。伤情经岁绣帏空，心绪冗，闷倚翠屏。

作者介绍

吴咏 台州仙居人，字永言。吴芾从兄。高宗绍兴五年进士。官终宣教郎知西安。能诗。有《西安集》。